Έχει ειπωθεί στην παράδοση, έχει επιβεβαιωθεί από την επιστήμη ότι τα παιδιά, στα πρώτα τρία έτη βρίσκονται σε μια διανοητική κατάσταση πολύ διαφορετική από την δική μας. βρίσκεται η σκέψη τους πιο κοντά στην φύση και την πραγματικότητα, παρά πιο κοντά στην λογική. Τα παιδιά ξέρουν χωρίς να χρειάζεται να δικαιολογήσουν αυτό που ξέρουν ή να το περιγράψουν. Εμείς πασχίζουμε να τα φέρουμε στον τρόπο που εμείς σκεφτόμαστε, με την λογική, έτσι κρίνουμε και αν είναι έξυπνα, και τι καλύτερο για να το κάνουμε από το να τους λέμε ιστορίες όπου η φύση (αυτή που αυτά καταλαβαίνουν βαθιά μέσα τους) βιάζεται, παρουσιάζεται ως η άσχημη και πρέπει να χειραγωγηθεί από τον άνθρωπο. Όπως η ιστορία της κοκκινοσκουφίτσας, ή άλλες δεκάδες στις παραδώσεις με λύκους και άλλα «θηρία». Και τα παιδάκια μαθαίνουν να είναι λογικά, και να μισούν την φύση…